Ik zeg: Sumbawa!!!

Week 6
Ook deze week is het me weer gelukt om genoeg mee te maken voor een leuk verhaaltje voor het thuisfront. Laat ik maar weer beginnen met de dingen die ik deze werkweek heb mee gemaakt.

Aangezien Anggi en ik proberen om regelmatig te sporten en we tennissen eng vinden in verband met de insecten, besloten we dit maal kano’s te huren en te gaan kanoën op Zee. Bij een lokaal tentje hadden ze twee kano’s te huur. Echter, deze kano’s leken meer op surfplanken met een kleine holling om te zitten, ik was dan ook bang dat ze niet heel stabiel zouden zijn. Ik begon eerst op de kleinste, nadat ik twee keer omgevallen was in 2 minuten tijd, besloten Anggi en ik om te wisselen. Op de andere kon ik wel redelijk blijven zitten. Wel was ik dankbaar dat een lokale jongen de kano vasthield om even stabiel te houden. Hij heeft zelfs nog 5 minuten als buitenboord motor gefunctioneerd voordat ik zelf ging kanoën. Het was erg leuk, ook al zijn de peddels zo klein dat je amper vooruit komt.

Ook had ik van de week een ‘Nederland word steeds slimmer moment’’. Anggi en ik zaten buiten op mijn bankje te praten over de kleine salamanders op de muren vertelde ze dat daar ook grote van waren, vervolgens deed ze een imitatie van het geluid dat de beste maakten. Op dat moment kwam ik tot de conclusie dat het geluid dat ik tot nu had aangehoord als ‘de pomp van een van de vijvers’ het geluid van de grote salamanders was. Misschien kom ik dus wel heel intelligent terug!
Halverwege deze week kregen twee van mijn collega’s, Ida en Anggi, het geniale idee om naar Sumbawa te gaan en gelukkig nodigde ze mij ook uit. Dat was dan ook de reden dat ik vrijdag op mijn werk verscheen met mijn rugtas vol met kleding. Zodat we op tijd konden vertrekken vanaf het werk aangezien het nog een behoorlijk stuk reizen zou zijn. Tussen de middag ben ik eerst met een paar collega’s Soto Ayam gaan eten. Dit is een soort soep, die erg gevuld is en waar natuurlijk rijst in zit. Het smaakte in ieder geval erg goed!

Om half vier ’s middags verlieten we het kantoor en stapten we op onze motors om richting de haven te rijden. Deze rit duurde ongeveer twee uur en vlak voor de haven stond politie controle, erg spannend natuurlijk als je net in het bezit bent van een rijbewijs. Gelukkig konden we door rijden. Vervolgens zijn we met de ferry naar Sumbawa gevaren, tegen de tijd dat de ferry vertrok was het al donker. Op Sumbawa moesten we nog een uur rijden voor we bij het hotel waren waar we de eerste nacht zouden overnachten. Om half tien kwamen we daar eindelijk aan, na 6 uur gereisd te hebben. Na een hapje gegeten te hebben en genoten te hebben van goddelijke Mango Juice, die gemaakt word van mango, vergruisd ijs en gecondenseerde melk, besloten we te gaan slapen, zodat we de volgende dag vroeg konden beginnen aan het laatste stuk van de reis.

In de ochtend vertrokken we rond half 8 richting Maluk. Ida was de avond er voor verder alleen gereden, omdat die het niet eng vond om in het donker te rijden. In Maluk wachtte ze ons op om ons naar een plaatsje dichtbij Maluk te brengen. De wegen erna toe zijn behoorlijk slecht, soms alleen zand, soms keien, zand en kiezels en soms asfalt vol met gaten. De kust hier is voornamelijk een surfspot, de toeristen die je ziet zijn dan ook surfers, maar veel toeristen komen er niet. Nadat we bij een surfhotelletje aan het strand een kamer hadden geregeld besloten we naar het strand tropical te gaan zodat Anggi nog even kon surfen. Eerst hebben we even het hotel bekeken dat daar lag, aangezien we voor het werk nog hotels in dit dorpje nodig hebben. Daarna ben ik het strand op gegaan en Anggi het water in. Eerst heb ik foto’s gemaakt van de surfers. Vervolgens ben ik terug gegaan Naar Ida, waar inmiddels ook Berry, een van de gidsen van sundatrails en een vriend van hem zich bij ons hadden gevoegd. Na lekker gezwommen en gezont te hebben besloten we ergens te gaan lunchen.

Na de lunch gingen we een wandeling maken door de bergen. Eerst zijn we op de motor over iets was ze een weg noemen, maar amper zo genoemd mag worden omhoog gereden. Daarna moesten we omhoog lopen/ klauteren. We kwamen uit bij een klein watervalletje waar je ook kon zwemmen. Het was een super mooi plekje. Boven de poel hing een touw waarmee je het water in kon slingeren. Aangezien we allemaal nog het kind in ons hebben, hebben we daar goed gebruik van gemaakt. Helaas moesten we weer weg omdat we weer beneden moesten zijn voor het donker was. Na dit tochtje gingen Ida, Berry en zijn vriend een andere kant op en Anggi en ik gingen naar ons hotel.

Aangezien het nog licht was hebben we eerst een wandeling gemaakt over het strand. Tijdens deze wandeling zijn mijn slippers gejat. Ik had ze achtergelaten halverwege om ze later weer op te pikken, helaas had iemand anders dit al gedaan voor me. Vandaar dat ik de rest van de avond en de volgende ochtend eelt op mijn voeten heb gekweekt. Na de strandwandeling zijn we gaan eten, dit keer geen rijst maar Mexicaans voor mij. Voor de avond waren we door een van de hotel eigenaren uitgenodigd een drankje te komen doen, hier hadden we niet op toegezegd, maar toen we zeggen dat het feestje was bij het huis naast ons hotel besloten we een kijkje te nemen. Het feestje werd gegeven door iemand van de Little America community. Dit is een plek waar veel westerse mensen wonen op een extreem luxe complex. De mensen verdienen geld door de goudmijnen die in het gebied zijn en hebben dan ook aardig wat te besteden. Het complex heeft eigen cafés, een eigen vliegtuigje, golf banen, een school, tennisbanen, voetbalvelden en vast nog veel meer. Op het feestje kregen we dan ook gewoon drinken aangeboden, het maakte niets uit dat we toeristen waren. We hebben niet echt gemengd met de little america community aangezien we ons goed vermaakten met de mensen die ook in ons hotel verbleven. Dit waren 2 Canadese jongens en een Deens meisje. Na een lekker wijntje gedronken te hebben, besloten we ons bed op te zoeken om heerlijk in slaap te vallen bij het geluid van de ruisende zee.

De volgende ochtend hebben we uitgeslapen tot 8 uur. De sfeer in hotel was erg goed, zo worden we bij het ontbijt door iedereen begroet en de jongens die we de avond ervoor hadden ontmoet schoven bij ons aan. Na het ontbijt wouden we nog even genieten van de zee, dus hebben we een duik genomen. Daarna was het tijd om onze tassen in te pakken en op pad te gaan. Na nog 2 hotels te hebben bekeken voor ons werk begonnen we aan de lange terug weg naar Lombok. Eerst nog even extreem lelijke teenslippers gekocht bij een klein winkeltje zodat ik niet op blote voeten verder hoefde. In Taliwang wachtte Ida op ons zodat we weer met zijn drieen naar Lombok konden gaan. Na de lange rit op Sumbawa, de ferry en nog een lange rit op Lombok hebben we vlak voor thuiskomst eerst even genoten van een heerlijke avocado juice en kokosnoot. Om 6 uur waren we dan eindelijk thuis na bijna 7 uur onderweg te zijn geweest. Maar gelukkig was het, het meer dan waard!

Ik ga nu weer een weekje aan het werk en ik kijk uit naar mijn volgende weekend, waarvoor ik tot nu toe nog weinig plannen heb.