Week 4

Met een beetje vertraging staat hier het verslag vorige week, die ik niet eerder kon plaatsen omdat mijn internet niet meewerkte!

Week 4
Inmiddels is het al meer dan een maand geleden dat ik vanaf Schiphol vertrok naar het verre Indonesië. Misschien dat mensen zich inmiddels beginnen af te vragen: ‘Zou ze nog geen heimwee hebben’. Ik kan dan nog altijd antwoorden met: ‘Heimwee, wat is dat?’. Tot nu toe bevalt het me hier dus nog steeds erg goed!
Mijn collega Anggi, die bij mij op het complex woont, is inmiddels ook weer terug van haar studiereis, wat inhoud dat er wat meer gezelligheid is op het complex en dat we samen kunnen eten. Dit is dan ook wat we maandag gedaan hebben. Dat we samen eten houd natuurlijk niet in dat we gaan koken, aangezien je voor 80 cent eten kan halen, of ergens kan nuttigen. Ook hebben we ons maandag slap gelachen om een tas die we beide gekocht hebben, een laptop tas, die gedragen kan worden als rugzak en schoudertas met heel veel vakjes. Dit leek ons wel makkelijk zodat je je spullen er geordend in kan doen. Helaas blijkt de tas de beschikken over iets te veel vakjes, ik ben dan ook nog steeds op ontdekkingsreis voor nieuwe vakjes. Wel hebben we de helft van de avond in het donker gezeten, omdat de stroom uitgevallen was. Een leuk voorproefje op het regenseizoen, want ik heb gehoord dat het dan alleen maar erger wordt.
Ook dinsdag hoefde ik niet alleen te eten. Met mijn bazin, een vrouw van Sawadee en Anggi zijn we uiteten geweest in Senggigi, waar ik een heerlijke salade heb gegeten. Het was een tentje aan zee, en in plaats van tafels met stoelen heb je kleine tentjes van bamboe. Je zit op de grond van het tentje en in het midden staat een tafeltje. Erg gezellig!
Woensdag avond was het weer tijd voor Latin dance. Dit maal kwam er maar een kleine groep, waardoor ik ook met de andere groep heb meegedanst. Het is toch wel leuk om met een man te dansen, dan lijkt het net echt. Het tempo in de andere groep lach wel aanzienlijk hoger, aangezien het mijn derde les was, was het aardig pittig. Na de les hebben we nog met een groepje wat gedronken en even een gesprek met de dansleraar gehad. Zijn naam is Marcel de Rijk en hij is ex professioneel. Grappig om te weten is dat hij Kor van de Stroet dansles heeft gegeven. Dit maal had ik een betere tactiek om thuis te komen. Aangezien Marcel een Hotel heeft in Senggigi, en mijn huisje halverwege de weg naar Senggigi ligt, vroeg ik hem de weg. Hij regelde dat ik een van de jongens, die bij hem werkt achterna kon rijden, dus hoefde ik me geen zorgen te maken dat ik zou verdwalen.
Aangezien Anggi en ik allebei graag meer willen sporten, besloten we om bij een hotel in de buurt te gaan tennissen. Na werk tijd zijn we door gegaan en konden we de tennisbaan op. Helaas werd het na een kwartier donker en vond het personeel het erg lastig om het aan knopje te vinden. Na een kwartier hadden we eindelijk licht! En konden we onze tennis carrière beginnen. We kwamen tot de conclusie dat het Wimbledon er voorlopig nog niet in zit, maar leuk was het in ieder geval wel. Wat wel bijzonder was, was dat je moest betalen als de lampen aan moesten. Net alsof je zonder licht zou kunnen tennissen.
Vrijdag begon als een gewone dag op het kantoor. Maar om half vier werden Ida en ik opgepikt door de taxi voor een weekendje Bali. Helaas had onze vlucht een uur vertraging, waardoor we een uur hebben zitten wachten op een vliegveld waar regelmatig de stroom uitviel. Na een uur konden we de lucht in en 20 minuten later stonden we op Bali. Eerst een hotel gezocht, en voorzien van een kamer vonden we het tijd om een hapje te gaan eten. Aangezien we s’avonds naar een club zouden gaan ‘skygarden’ besloten we daar ook maar te eten, zodat we geen entree hoefden te betalen. Na het eten zijn we de club in gegaan, het was een behoorlijk grote club met meisjes die half naakt op een podium aan het dansen waren. Opzich was het wel gezellig met mijn collega en haar vriendin. Wel heb ik nog een Braziliaan boos gemaakt! Hij probeerde me te versieren en vond het niet leuk dat ik vrij snel weg liep met mijn collega. Om dat te laten merken vond hij het nodig om boos zijn bierflesje op de grond te gooien. Niet iedereen kan even goed tegen drank blijkbaar. Omdat Ida en Ik behoorlijk moe waren zijn we vrij op tijd naar het hotel gegaan om ons bed op te zoeken.

Voor zaterdag hadden we een dagtripje gepland, dus we werden om 8 uur opgepikt met de taxi. Eerst zijn we naar Belugur geweest, waar een tempel was aan een meer. Daarna zijn we door gegaan naar Tanah Lot. Hier waren kleine tempeltjes aan zee en dit was erg mooi om te zien. Vervolgens hebben Ida en ik een heleboel foto’s van elkaar gemaakt. Een beetje gek doen hoort daarbij natuurlijk, dus ik heb even geprobeerd om de brug te doen op de rotsen. Wat overigens nog best een grappige foto is geworden. Daarna zijn we weer richting Kuta gegaan. S’avonds hebben we wat gegeten en even bij wat winkels rond gekeken. Vervolgens zijn we vroeg naar bed gegaan, omdat we allebei nog steeds behoorlijk moe waren. Zondag hebben we eerst even rond gekeken in Seminyak. Daarna zijn we even kort gaan genieten op het strand en we zijn de dag geeindigt in een shopping mall. Daarna was het weer tijd om naar het vliegveld te gaan om terug te vliegen naar Lombok. Vanaf het vliegveld ben ik met de bus terug gegaan naar Mataram, en ik denk dat ik net niet onderkoeld ben tijdens de bus rit. Een temperatuur van 19 graden vind ik niet bepaalt aangenaam moet ik zeggen, maar helaas werkte de airco van de bus heel goed.

Inmiddels ben ik weer lekker thuis! En ga ook vanavond maar weer op tijd mijn bed in!