De derde week!
Blijf op de hoogte en volg Brenda
28 September 2012 | Indonesië, Mataram
De derde week!
Mijn derde weekend hier kan van start gaan, maar eerst zal ik even een update doen over afgelopen week. Ik moet er wel bij zeggen dat het steeds lastiger word om iets nieuws te vertellen. Maar ik ga mijn uiterste best weer doen.
Wat mij tot nu toe opvalt is hoe gauw een mens dingen accepteert als normaal. Zou je me in Nederland vertellen dat het de normaalste zaak is dat er hier nog een boel paardenwagens zijn, dan had ik dat bijzonder gevonden, maar eigenlijk vanaf het moment dat ik hier ben vind ik het de normaalste zaak. Evenals de gaten in de weg. Het feit dat alle weggebruikers zelf bepalen hoe snel ze rijden, waardoor de ene 30 Km per uur rijd en de ander 70 km per uur.
Wat misschien ook wel grappig is om te vertellen is hoe ik er regelmatig bij zit tijdens de lunch op het kantoor. Als we gaan lunchen gaat meestal een van de meiden eten halen voor iedereen bij een kraampje. Hier krijg je rijst en kan je zelf bepalen wat er bij komt, meestal van alles wat. Meestal kost dit rond de 80 eurocent per maaltijd, dus arm zal ik er niet van worden. Wel word er hier veel gekookt met de Lombok Peper, dit is een behoorlijk scherp pepertje. Dit heeft als resultaat dat ik tijdens de lunch veel water drink en veel zweet. Gelukkig smaakt het eten wel goed, ook al staat mijn mond nog een kwartier in de fik naar de lunch.
Deze week ging ik ook weer naar dansles. Ida en Anita hadden voor mij uitgetekend hoe ik daar kon komen, dus ben ik in het donker er heen gereden zonder te verdwalen! Vervolgens heb ik een paar uur kunnen dansen en kunnen kijken naar de groepen die al langer dansen. Deze keer was het wel een speciale les, aangezien de zus van de man die de les geeft, over was gekomen uit Nederland. Beiden hebben op wereldniveau gedanst! Doordat zijn zus erbij was, werd er dit keer beoordeelt en was er een certificaat te verdienen. Ondanks dat het pas mijn tweede les was mocht ik ook voor het certificaat gaan en wonder boven wonder had ik voor beide dansen een 7,5.
Na de les moest ik weer terug naar huis rijden in het donker. Helaas ging dit iets minder gemakkelijk dan de heen weg. Al snel realiseerde ik me dat ik ergens verkeerd gereden was, vervolgens heb ik om de 2 minuten de weg gevraagd en ben ik thuis gekomen via een hele andere route dan normaal. Ik had de mazzel dat ik ditmaal alleen mensen trof die totaal geen engels spraken, maar gelukkig konden ze goed wijzen!
Verder heb ik deze week eigenlijk weinig bijzonders meegemaakt. Wel hebben ik een overheerlijke cheese cake gehad, omdat 2 collega’s jarig waren geweest. En ben ik voor het eerst in 10 jaar tijd om 8 uur naar bed gegaan. Ik was nogal moe, en mijn internet werkte toch niet, dus toen ben ik op tijd gaan slapen!
Voor het weekend heb ik Gili Trawangan een bounty eiland voor de kust van Lombok. Na het weekend horen jullie hier waarschijnlijk meer over!
Mijn derde weekend hier kan van start gaan, maar eerst zal ik even een update doen over afgelopen week. Ik moet er wel bij zeggen dat het steeds lastiger word om iets nieuws te vertellen. Maar ik ga mijn uiterste best weer doen.
Wat mij tot nu toe opvalt is hoe gauw een mens dingen accepteert als normaal. Zou je me in Nederland vertellen dat het de normaalste zaak is dat er hier nog een boel paardenwagens zijn, dan had ik dat bijzonder gevonden, maar eigenlijk vanaf het moment dat ik hier ben vind ik het de normaalste zaak. Evenals de gaten in de weg. Het feit dat alle weggebruikers zelf bepalen hoe snel ze rijden, waardoor de ene 30 Km per uur rijd en de ander 70 km per uur.
Wat misschien ook wel grappig is om te vertellen is hoe ik er regelmatig bij zit tijdens de lunch op het kantoor. Als we gaan lunchen gaat meestal een van de meiden eten halen voor iedereen bij een kraampje. Hier krijg je rijst en kan je zelf bepalen wat er bij komt, meestal van alles wat. Meestal kost dit rond de 80 eurocent per maaltijd, dus arm zal ik er niet van worden. Wel word er hier veel gekookt met de Lombok Peper, dit is een behoorlijk scherp pepertje. Dit heeft als resultaat dat ik tijdens de lunch veel water drink en veel zweet. Gelukkig smaakt het eten wel goed, ook al staat mijn mond nog een kwartier in de fik naar de lunch.
Deze week ging ik ook weer naar dansles. Ida en Anita hadden voor mij uitgetekend hoe ik daar kon komen, dus ben ik in het donker er heen gereden zonder te verdwalen! Vervolgens heb ik een paar uur kunnen dansen en kunnen kijken naar de groepen die al langer dansen. Deze keer was het wel een speciale les, aangezien de zus van de man die de les geeft, over was gekomen uit Nederland. Beiden hebben op wereldniveau gedanst! Doordat zijn zus erbij was, werd er dit keer beoordeelt en was er een certificaat te verdienen. Ondanks dat het pas mijn tweede les was mocht ik ook voor het certificaat gaan en wonder boven wonder had ik voor beide dansen een 7,5.
Na de les moest ik weer terug naar huis rijden in het donker. Helaas ging dit iets minder gemakkelijk dan de heen weg. Al snel realiseerde ik me dat ik ergens verkeerd gereden was, vervolgens heb ik om de 2 minuten de weg gevraagd en ben ik thuis gekomen via een hele andere route dan normaal. Ik had de mazzel dat ik ditmaal alleen mensen trof die totaal geen engels spraken, maar gelukkig konden ze goed wijzen!
Verder heb ik deze week eigenlijk weinig bijzonders meegemaakt. Wel hebben ik een overheerlijke cheese cake gehad, omdat 2 collega’s jarig waren geweest. En ben ik voor het eerst in 10 jaar tijd om 8 uur naar bed gegaan. Ik was nogal moe, en mijn internet werkte toch niet, dus toen ben ik op tijd gaan slapen!
Voor het weekend heb ik Gili Trawangan een bounty eiland voor de kust van Lombok. Na het weekend horen jullie hier waarschijnlijk meer over!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
