Mijn eerste weekend op Lombok

De eerste week op Lombok is snel voorbij gegaan. Inmiddels is het zondagavond en zit ik op mijn bank op de veranda. In een week tijd heb ik al veel op orde gekregen en ik voel me hier al redelijk op mijn plek. Tuurlijk val ik wel op met mijn blanke huid, blauwe ogen en blonde haar en dat is af en toe een beetje wennen. Ook moet ik nog even uitvinden waar alles precies zit. Gelukkig zit het complex waar ik zit aan de doorgaande weg en is de route naar het strand en de route naar mijn werk vrij gemakkelijk.
.
Het is nog wel bijzonder om sommige gewoontes hier te zien en ook de omgevingsgeluiden waren in het begin even wennen. Om 5 uur klinkt hier gezang (lees kattengejank) uit de moskee, de haan kraait de hele morgen door en motors hoor je ook constant rijden. Inmiddels slaap ik hier gelukkig gewoon door heen.
.
Ook maak ik kennis met de gewoontes van dit land. Het is hier normaal om je eten te halen of ergens te nuttigen, want zelf koken is behoorlijk duur. Door reisorganisaties wordt het altijd sterk afgeraden om bij stalletjes langs de weg te eten. Nou is het hier vrij simpel, wil je eten dan moet je wel bij een stalletje langs de weg eten. In Senggigi zijn wel veel restaurantjes maar verder heel weinig. Ook al is de hygiene soms ver te zoeken, ik heb nog nergens last van gehad.
.
Een ander cultuur verschil is dat de meiden op het kantoor op de grond eten. Er staat een heel mooi bankje met een tafeltje, daar word alleen gebruik van gemaakt door de Nederlanders. Evenals de borden en het bestek in de kast, mijn Indonesische collega’s eten namelijk met hun rechterhand, bestek is overbodig.
.
Ook heb ik inmiddels te maken gekregen met de droogte die hier kan heersen. Het regen seizoen is nog niet begonnen en er is al een tijd geen regen gevallen. Hierdoor is er bij ons op het kantoor al geen water meer, en ook sommige huizen hebben geen water meer. Gelukkig is er bij mijn complex nog volop water!
.
In mijn huis is alles inmiddels aardig op orde. Ik heb een gevulde koelkast, een voorraad met chips en koekjes, ook al eet ik dat amper. Een redelijk gevulde kledingkast, daar komt vast nog wel het een en ander bij. Ook krijg ik morgen nog een tv op mijn kamer, het meeste is in de taal bahasa indonesia, af en toe komen er Engelse films voorbij. Wel is dit een goede manier om me de taal een beetje eigen te maken. Ook word ik inmiddels al begroet door een paar honden als ik het complex op kom. Vooral Sisi en Stanley begroeten mij vrolijk. Ook komen ze af en toe een kijkje nemen als ik buiten op mijn terras zit te lezen. Het eerste boek ‘de reis van mijn leven’ heb ik inmiddels al uit.
.
Dit weekend voelde voor mij aan als een vakantie. Heerlijk een paar dagen met; ‘niks moet alles mag’. Ik heb beide dagen een soort van uitslapen. Aangezien ik er doordeweeks rond half 7 uit ga is 8 uur hier uitslapen. Een tijd terug plaatste ik nog een status op facebook dat ik ooit nog goed zou worden in vroeg op staan. Wie had gedacht dat ooit zo snel zou komen, ik niet in ieder geval. Ook leuk om te weten is dat mensen hier tussen 5 en 7 opstaan, echter mensen die om 7 uur het bed uitkomen worden gezien als lui. Het gezegde hier is; je moet eerder opstaan als de kippen, anders pikken ze je geld. Ik heb vrijdag eerst lekker ontbeten met brood, inmiddels heb ik als beleg; honing, jam, chocopasta en hagelslag. Het valt dus nog wel hier en daar te zien dat Indonesië een kolonie is geweest van Nederland. Als lunch heb ik een heerlijke fruitsalade gehad, wel fijn om een keer met wat anders te lunchen dan rijst. Mijn koelkast ligt inmiddels ook vol met fruit en sla spullen. Ook heb ik cornflakes, dus ontbijten met rijst hoef ik voorlopig niet.
.
Na mijn lunch ben ik op pad gegaan. Van mijn collega had ik al gehoord dat als ik de weg over zou steken en dan even over het gras en langs wat hutjes zou lopen, dat daar een strand was. Dit strand word niet gebruikt door toeristen, er wonen hier voornamelijk lokale mensen in hutjes aan zee. Het is hier dan ook niet gewenst om in bikini rond te lopen. Ik heb gewoon heerlijk rustig over het strand gewandeld, hier en daar gesproken met wat lokale bevolking. Iedereen wilt weten waar je vandaan komt, wat je hier doet en waar je verblijft. Na een heel stuk gesjouwd te hebben ben ik neergeploft in het zand om een muziekje te luisteren en te genieten van de rust om me heen. Het strand is daar behoorlijk stil en alleen een paar honderd meter verderop zag ik lokale mensen lopen in de zee. Toen het wat later werd ben ik weer terug gegaan. Ditmaal via de verharde weg, want doordat het strand heel schuin loopt is het een beetje onhandig lopen. Ik moest over de verharde weg nog 20 minuten terug lopen, dus het was een mooie strandwandeling. S ’avonds ben ik vlak bij mijn complex wat wezen eten en toen heb ik mijn heerlijke bed opgezocht. Ik vraag me af of ik in Nederland wel weer kan wennen aan een eenpersoonsbed.
.
Ook zondag heb ik de morgen rustig aangedaan. Ook omdat ik probeer tussen 12 en 1 uit de zon te blijven, zodat mijn huid kan wennen aan de zon. Tot nu toe ben ik nog maar een beetje verkleurd, maar gelukkig niet verbrand. Helaas ben ik wel een beetje gevlekt, doordat sommige delen nog wit blijven door mijn eczeem, maar door de witte stukjes kan ik in ieder geval zien dat ik al wel verkleurd ben. Na een fruitsalade, ben ik met de bemo (soort busje) naar Senggigi gegaan, een toeristische plek op 6 km afstand. Van Anita had ik de tip gekregen om naar Alberto’s te gaan. Een Italiaans restaurant aan zee, met strandbedjes en heerlijk eten. Nadat ik ergens midden in Senggigi gedropt was heeft een vriendelijke jongen mij de weg geweest. Wel noemde hij mij gelijk; my darling, en even later vroeg een andere man of ik samen met hem naar de zonsondergang wou kijken. Blond haar, Blauwe ogen en een blanke huid is hier erg in trek. Waarschijnlijk ook omdat dit geassocieerd word met geld. Blank zijn is hier een status van rijkdom. Veel producten bevatten dan ook whitening. Toch ga ik hard mijn best doen om hier lekker bruin te worden. Rond zonsondergang ben ik naar huis gegaan, het eerste deel heb ik gelopen, daarna ben ik met een otjak (motortaxi) naar huis gebracht. Thuis heb ik een heerlijke salade klaargemaakt en gegeten.
.
Als ik nu zie hoe lang dit verhaal geworden is, vind ik het knap dat ik van twee dagen strand zo’n lang verhaal heb kunnen maken. Vanavond ga ik weer op tijd mijn bed in, want morgen is gewoon weer; another day at the office.