De laatste weken in Indonesië

Mijn verblijf in Indonesië werd me blijkbaar niet helemaal gegund, aangezien ik dit verhaal vanaf het vliegveld van Seoul schrijf. Hoe dat allemaal zo gelopen is ga ik een andere keer uitleggen, want eerst moet ik nog vertellen hoe mijn laatste weken in Indonesië waren.

Eigenlijk heb ik maar twee weekenden anders besteed dan surfen. Een van de weekenden ben ik samen met Anggi spontaan naar Gili Trawangan gegaan. Aangezien Anggi eerst moest werken op zaterdag ochtend gingen we vrij laat weg. Rond 5 uur kwamen we aan op Gili Trawangan en nadat we een homestay voor de nacht gevonden hadden besloten we om het eiland rond te fietsen! Dat klinkt heel wat natuurlijk, maar in een heel rustig tempo ben je in een uur rond. Wel was het erg leuk om te doen, ik voelde me echt even een toerist! En af en toe is het ook fijn om even onder de buitenlanders te zijn in plaatst van de Aziaten. Na het fietsen hebben we ons opgefrist voor het eten, ik heb genoten van een heerlijke salade en een verse vis. De avond moesten we natuurlijk uitgaan, want je gaat niet naar Gili T om optijd naar bed te gaan. We zijn naar de reggae bar geweest en op het moment dat we de Italianen zat waren die ons aan de praat hielden zijn we naar de homestay gegaan.
De volgende ochtend zijn we gaan snorkellen, helaas is het koraal bij Gili T niet zo mooi, maar er waren wel een heleboel mooie vissen. Ik heb zelfs Dora van finding nemo gezien. Helaas waren er geen schildpadden, maar verder was het erg leuk!! Vervolgens hebben we nog even genoten op het strand van een overheerlijke bananen milkshake. Ik denk dat we beide minstens 10 keer gezegd hebben dat hij wel echt heel lekker was. Helaas zat daarna het weekend er weer op en konden we via de kust weer terug rijden naar huis.

Mijn ene laatste weekend kreeg ik bezoek van Rianne, die op het moment nog gewoon stage loopt in Sulawesi. Aangezien we de dinsdag vrij waren vanwege Nyepi (het Balinees nieuwjaar), konden we er gemakkelijk een lang weekend van maken door ook de maandag vrij te nemen. Zaterdag rond de middag kwam Rianne aan op het vliegveld van Lombok. Daar heb ik haar opgepikt en we zijn onze weg vervolgd met zijn tweeën op mijn motortje. Het plan was om Masbagik en Pringgasela te bezoeken. In Masbagik konden we echter niets zien wat de moeite waard was om te stoppen, behalve eten, dus na de lunch en na een drankje bij een super leuk restaurantje op het water zijn we door gereden naar Pringgasela, een weefdorp. Hier vonden we wel wat, welgeteld 1 vrouw die aan het weven was, wel liep de hele buurt uit om ons te bekijken. Na even bij het weven gekeken te hebben, hebben we nog een wandeling door de rijstvelden daar gemaakt. We hadden geluk want het is op het moment oogst tijd, dus we hebben kunnen toekijken hoe het rijst uit de planten gehaald wordt.

Na Pringgasela zijn we doorgereden naar Labuan Pandan, een dorpje aan de Noord oost kust van Lombok. Hier kwamen we rond een uur of 6 aan, en aangezien ons weekend volgepland was en er in Labuan Pandan in de avond niks te beleven is zijn we op tijd naar bed gegaan. De dag erna hadden we een snorkel trip gepland. Met een boot werden we naar drie eilanden voor de kust gebracht. Op een plek hebben we gesnorkeld, en hier was super mooi koraal. Vervolgens zijn we naar een van de eilanden gegaan en hebben we die rond gelopen. Ook hebben we op dit bijna onbewoonde eilandje een van de huisje bezocht. Van de vriendelijke bewoners kregen we iets te eten wat volgens hen ‘typisch van dat eiland was’ het bleek een gepofte aardappel te zijn! Dat kennen we nog niet in Nederland natuurlijk, het was wel erg lief dat ze het aanboden in ieder geval. Nadat we dit eiland rond waren vertrokken we naar het volgende eiland. Gili Kondo, hier hebben we onze lunch gehad, om vervolgens terug te keren naar Lombok.

Nadat we ons afgespoeld hadden, zijn we weer op de motor gestapt om onze weg richting Senaru te beginnen. Senaru is een dorpje op noord Lombok en is het begin punt van de meeste trekkings op de Rinjani vulkaan. We hadden geboekt bij een hotel waarover ik al veel goeds gehoord had. Dat hotel was even lastig te vinden, maar na een telefoontje en een uitleg hebben we het toch weten te bereiken. De weg erna toe werd alsmaar mooier en mooier. Het gebied is gevuld met de mooiste rijstvelden! Bij aankomst op de Rinjani Mountain Garden konden we onze ogen niet geloven. Het uitzicht is super mooi, en het is werkelijk een paradijsje op Lombok. De accommodatie ligt tussen de rijstvelden, er lopen verschillende dieren rond en achter de rijstvelden zie je de oceaan, terwijl die op een half uur rijden afstand ligt. Toni de eigenaresse vertelde ons direct dat het avond eten samen met de andere gasten genuttigd werd. Wel mochten we zelf kiezen. Dat werd dus een typisch duits gerecht, gulash met spätzel. Na het eten hebben nog even genoten van het uitzicht en zijn we gaan slapen.

Voor de volgende morgen stond een wandeling naar de watervallen in de planning. Om negen uur vertrokken we en via rijstvelden, paden en rotsen zijn we naar de watervallen gelopen. De rijstvelden in deze omgeving zijn super mooi, maar ook de watervallen waren zeker de moeite waard. Bij de tweede waterval hebben we gezwommen, lekker even opfrissen na een wandeling van 4 uur! Het water was wel echt ijskoud, maar het voelde ook wel heel lekker. De helft van de wandeling heb ik op blote voeten gedaan, omdat mijn slippers iets te glad waren. Dus ik heb een boel eelt kunnen kweken. Om twee uur kwamen we terug bij de Rinjani Mountain Garden en toen hebben we razendsnel onze spullen gepakt, omdat we de boot naar Gili Trawangan nog moesten halen. Onderweg hadden we nog vertraging omdat we in een opstopping kwamen vanwege de Ogor Ogor’s grote monsters van papier machee, die voorafgaan aan het Balinees nieuw jaar. Om tien voor vijf waren we in Bangsal voor de boot, en gelukkig gingen die nog gewoon.
Eenmaal op Gili T aangekomen moesten we opzoek naar en hotel, dit was nog een behoorlijke opgave omdat het de dag erna Nyepi was, en iedereen Bali ontvluchtte aangezien deze dag in stilte word geleefd en toeristen zijn die dag niet toegestaan om het hotel te verlaten. Na flink zoeken hadden we toch een hotelletje. Daar hebben we ons opgefrist en vervolgens zijn we naar een restaurantje gegaan waar we met Patrick hadden afgesproken, een duitse jongen die op Lombok woont. Dit maal had ik spare ribs met wederom een heerlijke salade. Na het eten zijn we door gegaan naar een restaurant waar ze Shisha (waterpijp) hadden. Onder genot van een cocktail en een waterpijpje hebben we genoten van het eiland. Daarna was het natuurlijk tijd om los te gaan. Met zijn drieen zijn we ergens wezen dansen, en waarschijnlijk vanwege Nyepi was het behoorlijk druk. Dus het was een zeer geslaagde avond.

De volgende ochtend zijn we nog wezen snorkelen, om vervolgens op tijd de boot richting het vaste land te nemen. Na een stop bij mijn huisje om cheesecake te eten vanwege Rianne’s verjaardag zijn we door gereden naar het vliegveld, waar ik helaas weer ik bye bye moest zeggen tegen Rianne.

Verder wist ik me ook goed doordeweeks te vermaken, op woensdag is er de pub quiz in een pizzeria. Daar heb ik de laatste twee weken aan mee gedaan en ook ging ik regelmatig na het werk een strand wandeling maken tegen over mijn huis. De ene laatste week hebben Anggi en ik uitgetest hoe lenig we nog zijn en goed nieuws, de ratslag, de handstand en achterover vallen in de bruggen zijn allemaal nog dingen die we beide kunnen. Leuk was het om te zien dat de lokale kinderen het direct na probeerden te doen.

Ook zijn we afgelopen week uitgegaan in Senggigi. Nou stelt dat niet zoveel voor, het is vooral een club met erg slechte muziek en meisjes die nog net niet aan het strippen zijn. Wel hebben we nog even een andere club uitgeprobeert, hier waren amper mensen, maar we werden wel direct vriendelijk ontvangen door de manager die ons welkomsdrankjes kwam brengen, en daarna kregen we nog een keer welkomsdrankjes. Blijkbaar waren ze daar niet zo gewend aan buitenlanders. Maar het was daar nog even gezellig. Het laatste weekend ben ik nog weer wezen surfen in Kuta.

De rest van het verhaal en een terugblik op mijn tijd in Indonesië volgt later! Voor nu hebben jullie wel even genoeg om te lezen.